26/6 - 31/7 & 9-30/9 2020

​

​

​

Έκθαμβος και με αφυπνισμένη περιέργεια τόλμησα να ρωτώ αδιακρίτως, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό το ίδιο μέσο, όλα τα είδη υλών που μπορούσαν να βρεθούν στο οπτικό μου πεδίο: τα φύλλα και τις νευρώσεις τους, τα ξέφτια στις άκρες μιας πάνινης τσάντας, τις πινελιές πάνω σ’ ένα “μοντέρνο” ζωγραφικό έργο, μια κλωστή που ξετυλίχτηκε από την κουβαρίστρα κτλ, κτλ. Τα μάτια μου είδαν τότε, κεφάλια ανθρώπινα, ζώα διάφορα, μια μάχη που τελειώνει με φιλί (η μνηστή του ανέμου), βράχους, τη σφίγγα στο στάβλο της, μικρά τραπεζάκια γύρω απ’ τη γη, την παλέτα του Καίσαρα, ψεύτικες καταστάσεις/θέσεις, ένα σάλι με λουλούδια πάχνης, τις πάμπας…

Max Ernst, Cahiers d’art, 1937

 

Αν κάτι δεν είναι ορατό δεν υπάρχει, μια “meta” δήλωση αποτέλεσμα του διαρκούς αιτήματος της υπερέκθεσης του εαυτού. Αν δεν φαίνομαι, δεν υπάρχω. Τι συμβαίνει, όμως, στην αντίθετη περίπτωση, όταν το ανύπαρκτο αποκτά νοητή υπόσταση και ποια είναι η πραγμάτωση αυτής της θεατής απουσίας;

Δέκα εικαστικοί προσεγγίζουν το οικείο σε όλους μας φαινόμενο της παρειδωλίας, το οπτικό σαρδάμ, τον λεκτικό εκτροχιασμό, το αίσθημα απεραντοσύνης του κόσμου που μας περιβάλλει και που φανερώνεται όταν αναγνωρίζουμε εικόνες, μορφές ή ήχους σε τυχαία πράγματα. 

​

Ιδέα-Υλοποίηση: Βασιλική Παναγιωτοπούλου

​

Συμμετέχουν: Απόλλωνας Γλύκας, Γιάννης Κόκκαλης, Πάνος Ματθαίου, Ρένα Παπασπύρου, Ηλίας Σιψάς, Γωγώ Σμίλη, Κωνσταντίνος Σωτηρίου, Ερατώ Ταγαρίδη, Εύα Τσαγκαράκη, Γιάννης Χειμωνάκης

​

Φωτογραφίες: Απόλλωνας Γλύκας

​

​

.

​

​

My curiosity awakened and astonished, I began to experiment indifferently and to question, utilizing the same means, all sorts of materials to be found in my visual field: leaves and their veins, the ragged edges of a bit of linen, the brushstrokes of a “modern” painting, the unwound thread from a spool, etc. There my eyes discovered human heads, animals, a battle that ended with a kiss (the bride of the wind), rocks, the sea and the rain, earthquakes, the sphinx in her stable, the little tables around the earth, the palette of Caesar, false positions, a shawl of frost flowers, the pampas.

Max Ernst, Cahiers d’art, 1937

 

That which is not perceptible, does not exist. A “meta” statement resulting from the constant demand for the overexposure of ones self. If I’m not apparent, I do not exist. But what happens in the opposite case, when the non-existent develops a conceivable presence, and which is the realization of this visible absence?

 

Ten artists approach the familiar phenomenon of pareidolia, the visual hiccup, the verbal derailment, the sense of vastness of the world around us which is revealed when we recognize images, shapes or sounds in random things.

​

Idea-Realisation: Vasiliki Panagiotopoulou

 

Participating artists: Apollonas Glykas, Giannis Kokkalis, Panos Mattheou, Rena Papaspyrou, Ilias Sipsas, Gogo Smili, Constantinos Sotiriou, Erato Tagaridi, Eva Tsagaraki, Giannis Cheimonakis

​

Photos: Apollonas Glykas